Abella Lusterko 14,5 x 19,5 cm różne kolory, 217
| Kod: | 21044 |
| EAN: | 8590786120051 |
| Producent: | dovozce: Bartoň Trading, s.r.o. |
| Marka: | AbellA® (web) |
 | |
Szybka poprawa szminki, sprawdzenie makijażu lub stanu fryzury – w tych codziennych sytuacjach żadna kobieta nie obejdzie się bez stylowego lusterka w torebce. Lusterko powiększające podwójne jest odpowiednie do każdej torby.
- kwadratowe
- 14,5 x 19,5 cm
- różne kolory
- 1 sztuka
Pierwszym lustrem była prawdopodobnie powierzchnia wody, gdzie ludzie mogli obserwować obraz swojego otoczenia lub także swoje “odbicie”. Czasami w VI tysiącleciu p.n.e. pojawiają się wypolerowane obsydianowe płyty, które służą jako lustra. Od II wieku p.n.e. zaczynają być produkowane metalowe lustra z polerowanego brązu. Lustra te powszechnie używali starsi Egipcjanie, Grecy i Rzymianie. Grecy i Rzymianie czasami do podobnych celów używali także polerowanego srebra.
Użycie szklanych luster datowane jest na średniowiecze. Pierwsze rodzaje tych luster pojawiają się w włoskiej Wenecji około roku 1300, od XVI wieku są tam już produkowane w dużych ilościach. Oryginalny sposób produkcji polegał na pokrywaniu tylnej strony szkła połączeniem rtęci i cyny. Pierwszą próbę użycia w tym celu roztworu srebra przeprowadził niemiecki chemik Justus von Liebig w roku 1836.
Stopniowo rozwijano różne metody produkcji, zależne od sposobu redukcji soli srebra do srebra metalowego.
Dziś używa się roztworu azotanu srebra, który wylewa się na powierzchnię szkła i pozostawia na około 1 godzinę. W tym czasie stopniowo dochodzi do redukcji azotanu srebra do srebra metalowego. Ta warstwa wysycha, pokrywana jest szelakiem i malowana charakterystycznym brązowym kolorem. W ostatnim czasie do produkcji luster używa się także aluminium, które ma m.in. tę zaletę, że lepiej odporne jest na korozję (utlenianie).
Produkuje się także lustra do celów przemysłowych i naukowych. Często są one wytwarzane przez odparowywanie srebra, rodu lub aluminium i ich osadzanie na przedniej powierzchni szlifowanego szkła w próżni. Warstwa odbijająca osiąga grubość około 0,1 mikrometra i musi być chroniona powierzchniowo (krzemem).
Ten punkt jeszcze nie był omawiany. Jeśli chcesz być pierwszy, kliknij przycisk Dodaj post
Szybka poprawa szminki, sprawdzenie makijażu lub stanu fryzury – w tych codziennych sytuacjach żadna kobieta nie obejdzie się bez stylowego lusterka w torebce. Lusterko powiększające podwójne jest odpowiednie do każdej torby.
- kwadratowe
- 14,5 x 19,5 cm
- różne kolory
- 1 sztuka
Pierwszym lustrem była prawdopodobnie powierzchnia wody, gdzie ludzie mogli obserwować obraz swojego otoczenia lub także swoje “odbicie”. Czasami w VI tysiącleciu p.n.e. pojawiają się wypolerowane obsydianowe płyty, które służą jako lustra. Od II wieku p.n.e. zaczynają być produkowane metalowe lustra z polerowanego brązu. Lustra te powszechnie używali starsi Egipcjanie, Grecy i Rzymianie. Grecy i Rzymianie czasami do podobnych celów używali także polerowanego srebra.
Użycie szklanych luster datowane jest na średniowiecze. Pierwsze rodzaje tych luster pojawiają się w włoskiej Wenecji około roku 1300, od XVI wieku są tam już produkowane w dużych ilościach. Oryginalny sposób produkcji polegał na pokrywaniu tylnej strony szkła połączeniem rtęci i cyny. Pierwszą próbę użycia w tym celu roztworu srebra przeprowadził niemiecki chemik Justus von Liebig w roku 1836.
Stopniowo rozwijano różne metody produkcji, zależne od sposobu redukcji soli srebra do srebra metalowego.
Dziś używa się roztworu azotanu srebra, który wylewa się na powierzchnię szkła i pozostawia na około 1 godzinę. W tym czasie stopniowo dochodzi do redukcji azotanu srebra do srebra metalowego. Ta warstwa wysycha, pokrywana jest szelakiem i malowana charakterystycznym brązowym kolorem. W ostatnim czasie do produkcji luster używa się także aluminium, które ma m.in. tę zaletę, że lepiej odporne jest na korozję (utlenianie).
Produkuje się także lustra do celów przemysłowych i naukowych. Często są one wytwarzane przez odparowywanie srebra, rodu lub aluminium i ich osadzanie na przedniej powierzchni szlifowanego szkła w próżni. Warstwa odbijająca osiąga grubość około 0,1 mikrometra i musi być chroniona powierzchniowo (krzemem).
